We zijn terug in de Belgiek, de terugreis verliep iets vlotter dan de heenreis, hoewel, een vlucht om 1u40 voorzien, en pas om 4u 's morgens op het vliegtuig kunnen kruipen ... maar we klagen niet, toch nog over het warme weer ginds.
Nog een aantal fotokes op Flickr bijgeplaatst van de shopping gisterenavond, een belevenis.
Eerstdaags maken we een korte terugblik, en dan sluiten we deze blog af.
Groeten
Gunther & Tim
zondag 4 november 2007
vrijdag 2 november 2007
Etappe 6 : Kort maar krachtig
Om af te sluiten vandaag een kort toerken van 21kms.
We starten pas om 14u, ideaal om ’s ochtends eens uit te slapen, een plonsken in het zwembad te doen, nog een keer te eten (ideaal hotel om kilotjes bij te komen), en rond 13u maken we ons klaar om naar de start te gaan.
We starten in een pittoresk dorpje, de plaatselijke bevolking is hier al snel om ons te aanschouwen. Uitgezonderd vrouwen, die moeten thuisblijven.
Het is een pittig ritje, continu steile stukjes bergop, bergaf. Wel merkelijk meer asfalt dan de voorbije dagen. De Gunther heeft een offday, allez zijn velo dan toch, de voorrem weigert alle dienst, en in de afdalingen is het dus goed opletten, of afstappen. Eigenlijk zou het ideaal zijn om nu mijn 20min achterstand op Gunther goed te maken ;-)
Het laatste stuk naar de finish is een schooooooon stuksken asfalt, dat stevig naar beneden loopt, een breed zicht, we smijten ons naar beneden, en halen net geen 90km/u, ... dit is efkes kicken.
Daarnet was een nog een ceremonie protocollaire, prijsuitreiking door één of andere prins. Security is top, we houden ons hier best rustig. Nicolas heeft met ruime voorsprong de eerste plaats weten te bemachtigen, Peter valt na 5 of meer platte banden net naast het podium, jammer, was de week sterk begonnen.
Voor ons doet het er niet , het was een sublieme week, zalige ritjes, niet te lang, lekker warm, snelle afdalingen, super steile klimmetjes, ... een aanrader!
Tim
We starten pas om 14u, ideaal om ’s ochtends eens uit te slapen, een plonsken in het zwembad te doen, nog een keer te eten (ideaal hotel om kilotjes bij te komen), en rond 13u maken we ons klaar om naar de start te gaan.
We starten in een pittoresk dorpje, de plaatselijke bevolking is hier al snel om ons te aanschouwen. Uitgezonderd vrouwen, die moeten thuisblijven.
Het is een pittig ritje, continu steile stukjes bergop, bergaf. Wel merkelijk meer asfalt dan de voorbije dagen. De Gunther heeft een offday, allez zijn velo dan toch, de voorrem weigert alle dienst, en in de afdalingen is het dus goed opletten, of afstappen. Eigenlijk zou het ideaal zijn om nu mijn 20min achterstand op Gunther goed te maken ;-)
Het laatste stuk naar de finish is een schooooooon stuksken asfalt, dat stevig naar beneden loopt, een breed zicht, we smijten ons naar beneden, en halen net geen 90km/u, ... dit is efkes kicken.
Daarnet was een nog een ceremonie protocollaire, prijsuitreiking door één of andere prins. Security is top, we houden ons hier best rustig. Nicolas heeft met ruime voorsprong de eerste plaats weten te bemachtigen, Peter valt na 5 of meer platte banden net naast het podium, jammer, was de week sterk begonnen.
Voor ons doet het er niet , het was een sublieme week, zalige ritjes, niet te lang, lekker warm, snelle afdalingen, super steile klimmetjes, ... een aanrader!
Tim
donderdag 1 november 2007
Ook Tim ontdenkt het internet ... zijn bijdrage (waarvoor hartelijk dank!)
Vandaag de 2de bergetappe, maw. + 1300m / -3000m en dat op zo'n 44 kms. Dat is mtb! We starten vandaag al om 8u30 (6u30 in ons belgenland) op bijna 3000 meters.
Eenmaal uit ons buske voelt het hier verdomme fris aan. Alleen met korte mouwkes staan we te bibberen op ons benen. Dat we waa rap vertrekken. Deel 1 is 1800hm afdalen, op een grindweg vol losse stenen en continue haarspeldbochten. Het is 100% focussen op het terrein en hopen dat de stenen niet te veel schuiven.
Oef, beneden, de warmte is hier weer van de partij samen met een colleke "wel niet net wel" te doen. Het is afzien, af en toe een stukje te voet, afwisselen met fietsen. De besten zullen dit stuk volledig naar boven gefietst hebben. Boven aangekomen duikt bevoorrading 1 op (17kms), veel volk en tijd om het bandje van Gunther terug op te pompen. T'is een tubeless met gaatjes :-(
Eenmaal opgepompt zijn we klaar om 3 wadi's te doen. Deze keer zijn het vlot bollende , niet zoals eergisteren. Al snel zijn we bij de 2de bv (30kms), waar het plaatselijk dorpscomité ons vol verwondering staat aan te moedigen. Enthousiaste kerels hier. We vertrekken voor nog 1 klimmetje.
Het is wel een klim van 31,4% over 1 km, op asfalt.
Iedereen te voet, behalve deze 2 belgen, geen tijd om foto's te nemen deze keer, slalommen op de ganse breedte van de baan, geen voetje zetten.
Bovengekomen is het tijd om nog eens lucht bij te pompen ... pssss... lap ventiel afgebroken, nieuw bandje en weg.
De laatste afdaling is er nog 1tje van de zeer steile soort. Veel losse stenen, de remmekes hebben het warm, zeer warm, heet , en kunnen het net volhouden. Nog efkes asfalt en de finish lonkt.
Het was een fantastische rit, bijna 3u op de velo, 4u onderweg, en 150 fotos rijker :-)
Eenmaal uit ons buske voelt het hier verdomme fris aan. Alleen met korte mouwkes staan we te bibberen op ons benen. Dat we waa rap vertrekken. Deel 1 is 1800hm afdalen, op een grindweg vol losse stenen en continue haarspeldbochten. Het is 100% focussen op het terrein en hopen dat de stenen niet te veel schuiven.
Oef, beneden, de warmte is hier weer van de partij samen met een colleke "wel niet net wel" te doen. Het is afzien, af en toe een stukje te voet, afwisselen met fietsen. De besten zullen dit stuk volledig naar boven gefietst hebben. Boven aangekomen duikt bevoorrading 1 op (17kms), veel volk en tijd om het bandje van Gunther terug op te pompen. T'is een tubeless met gaatjes :-(
Eenmaal opgepompt zijn we klaar om 3 wadi's te doen. Deze keer zijn het vlot bollende , niet zoals eergisteren. Al snel zijn we bij de 2de bv (30kms), waar het plaatselijk dorpscomité ons vol verwondering staat aan te moedigen. Enthousiaste kerels hier. We vertrekken voor nog 1 klimmetje.
Het is wel een klim van 31,4% over 1 km, op asfalt.
Iedereen te voet, behalve deze 2 belgen, geen tijd om foto's te nemen deze keer, slalommen op de ganse breedte van de baan, geen voetje zetten.
Bovengekomen is het tijd om nog eens lucht bij te pompen ... pssss... lap ventiel afgebroken, nieuw bandje en weg.
De laatste afdaling is er nog 1tje van de zeer steile soort. Veel losse stenen, de remmekes hebben het warm, zeer warm, heet , en kunnen het net volhouden. Nog efkes asfalt en de finish lonkt.
Het was een fantastische rit, bijna 3u op de velo, 4u onderweg, en 150 fotos rijker :-)
Etappe 5 : het serieuzere werk
Vandaag opnieuw een bergetappe, de busjes brengen ons in een goeie 45 minuten naar de startplaats, er staat een ongelooflijke wind, tis er fris, en het is opnieuw 15kms dalen om te beginnen.
En we vliegen er in ... fotokes nemen, gaze geven, fotoke nemen, ... een afdaling met enorm veel losse keien, in alle formaten. Er staat een wind die je letterlijk vooruit blaast, efkes niet oppassen, en ik zat bovenop die Chamonix-biker. Compleet uitgeschud bereiken we het dal.
Dan volgt een klimmeke om U tegen te zeggen, offroad, ik meende mij gisterenavond op de briefing cijfers van 24% gehoord te hebben. We halen de eerste dame bij, ze geeft mij een duwken op mijn kont om niet omver te vallen ... een zalig gevoel na dagen van ontbering :-( Volledig fietsen lukt toch niet, in de steilste stukken eventjes stappen. Boven een bevoorrading, ook eens de voorband bijpompen, want die lost constant lucht. En dan vliegen we terug naar beneden, de wadi-van-de-dag in. Maar deze valt zeer goed mee, alles te fietsen, veel kiezel. Als snel bereiken we de 2de bevoorrading, drank en eten inslaan, nog eventjes de wadi door (ook nog es pompen) en dan wacht de klim van de week, 1km asfalt aan een gemiddelde van 31%, jawadde. We slagen er in om deze helemaal naar boven te fietsen, geen voetje zetten, niet stoppen.
Boven terug es pompen, een beetje te hard, en de soepap breekt af, dus maar een binnenbandje steken. Eventjes aan de Tim getoond hoe onhandig een Lefty kan zijn als je een band moet vervangen.
En dan terug naar beneden, opnieuw mega-losliggende rotsen. We zien een groep bavianen, met roze billekes, waarschijnlijk van constant op die warme keien te zitten? Het is een supersteile afdaling, waarschijnlijk in dezelfde percentages als de klims die we vandaag gehad hebben. Aansluitend een stuk asfalt naar beneden sjeezen, en dan nog een 4tal kilometers tarmac uphill. We zweten ons te pletter, tis hier precies een microgolf waarin we rijden. Voldaan bereiken we de finish in een zeer typisch dorpje.
Morgen laatste etappe, héél kort, slechts 21kms, maar naar het schijnt pittig
En we vliegen er in ... fotokes nemen, gaze geven, fotoke nemen, ... een afdaling met enorm veel losse keien, in alle formaten. Er staat een wind die je letterlijk vooruit blaast, efkes niet oppassen, en ik zat bovenop die Chamonix-biker. Compleet uitgeschud bereiken we het dal.
Dan volgt een klimmeke om U tegen te zeggen, offroad, ik meende mij gisterenavond op de briefing cijfers van 24% gehoord te hebben. We halen de eerste dame bij, ze geeft mij een duwken op mijn kont om niet omver te vallen ... een zalig gevoel na dagen van ontbering :-( Volledig fietsen lukt toch niet, in de steilste stukken eventjes stappen. Boven een bevoorrading, ook eens de voorband bijpompen, want die lost constant lucht. En dan vliegen we terug naar beneden, de wadi-van-de-dag in. Maar deze valt zeer goed mee, alles te fietsen, veel kiezel. Als snel bereiken we de 2de bevoorrading, drank en eten inslaan, nog eventjes de wadi door (ook nog es pompen) en dan wacht de klim van de week, 1km asfalt aan een gemiddelde van 31%, jawadde. We slagen er in om deze helemaal naar boven te fietsen, geen voetje zetten, niet stoppen.
Boven terug es pompen, een beetje te hard, en de soepap breekt af, dus maar een binnenbandje steken. Eventjes aan de Tim getoond hoe onhandig een Lefty kan zijn als je een band moet vervangen.
En dan terug naar beneden, opnieuw mega-losliggende rotsen. We zien een groep bavianen, met roze billekes, waarschijnlijk van constant op die warme keien te zitten? Het is een supersteile afdaling, waarschijnlijk in dezelfde percentages als de klims die we vandaag gehad hebben. Aansluitend een stuk asfalt naar beneden sjeezen, en dan nog een 4tal kilometers tarmac uphill. We zweten ons te pletter, tis hier precies een microgolf waarin we rijden. Voldaan bereiken we de finish in een zeer typisch dorpje.
Morgen laatste etappe, héél kort, slechts 21kms, maar naar het schijnt pittig
Abonneren op:
Posts (Atom)
